Marine Strategy Framework Directive

Raporty wskaźnikowe - Wskaźniki presji związanych z wprowadzeniem do środowiska substancji, odpadów i energii

Rozpuszczony azot nieorganiczny (DIN)

Ocena wskaźnika "Rozpuszczony azot nieorganiczny (DIN)" w okresie 2016-2021

Obszary otwartego morza 

„Rozpuszczony azot nieorganiczny (DIN)" to wskaźnik podstawowy Komisji Helsińskiej (HELCOM), który określa średnie stężenia rozpuszczonych form azotu nieorganicznego (DIN) w wodach powierzchniowych (0-10 m) w sezonie zimowym (grudzień-luty) w okresie 2016-2021.
Wskaźnik odnosi się do oceny kryterium D5C1 RDSM – „Stężenia składników odżywczych nie są na poziomach, które wskazują na negatywne skutki eutrofizacji”. 
W obszarach otwartego morza wskaźnik nie osiągnął dobrego stanu w żadnym z akwenów obejmujących polskie obszary morskie (POM). W żadnym z ocenianych obszarów nie zaobserwowano w okresie od 1990 roku trendu pogarszających się warunków tzn. w obszarach otwartego morza nie zaobserwowano wzrostu stężeń DIN, które pozostały zasadniczo na poziomie z lat 90tych XX w. Jednocześnie obserwuje się znaczne wahania wskaźnika pomiędzy poszczególnymi latami w rejonie Zatoki Gdańskiej i Zatoki Pomorskiej.
Porównując okresy oceny 2011-2016 oraz 2016-2021, w odniesieniu do obszarów obejmujących POM, pomimo iż stan wskaźnika nie uległ zmianie to w wodach Basenu Gdańskiego i wschodniego Basenu Gotlandzkiego zaobserwowano pogorszenie warunków (wzrost stężeń), z kolei w wodach Basenu Bornholmskiego i w Zatoce Pomorskiej stan był porównywalny pomiędzy ocenami okresami oceny.
Wysoką ocenę wiarygodności w obszarach obejmujących POM wskaźnik osiągnął w wodach Basenu Bornholmskiego i wschodniego Basenu Gotlandzkiego. W pozostałych obszarach otwartego morza obejmujących POM ocena wiarygodności była umiarkowana.

Jednolite części wód przejściowych i przybrzeżnych

Wskaźnikiem stosowanym w ocenie jednolitych części wód powierzchniowych (JCWP) przejściowych i przybrzeżnych odpowiadającym wskaźnikowi HELCOM jest azot mineralny, który jest jednym ze wskaźników jakości wód powierzchniowych charakteryzujących warunki biogenne. W wodach JCWP Zalew Wiślany, Zalew Szczeciński, Zalew Kamieński oraz Zalew Pucki wskaźnik wyliczany jest jako średnie stężenie w kolumnie wody z całego roku. W przypadku pozostałych JCWP wskaźnik określany jest w postaci średnich stężeń w kolumnie wody w sezonie zimowym (styczeń-marzec) w okresie 2016-2021.
W 5 z 11 JCWP wskaźnik osiągnął wartość docelową wskazującą na dobry stan. Są to obszary JCWP Zalew Wiślany, Zalew Szczeciński, Zalew Kamieński, Zatoka Pucka Zewnętrzna oraz Półwysep Hel. W pozostałych obszarach dobry stan nie został osiągnięty. 
Porównując okres bieżącej oceny (2016-2021) z okresem aktualizacji wstępnej oceny (2011-2016) w przypadku 3 JCWP zaobserwowano zmianę w klasyfikacji stanu w zakresie wskaźnika. W przypadku JCWP Półwysep Hel stan uległ poprawie z poniżej dobrego na dobry. W przypadku JCWP Zatoka Gdańska Wewnętrzna oraz JCWP Polskie wody przybrzeżne Basenu Gotlandzkiego stan uległ pogorszeniu. W zakresie zmian wartości stężeń zanotowano niekorzystny trend wzrostu stężeń w 8 z 11 JCWP. W dwóch JCWP wartości stężeń uległy obniżeniu (JCWP Półwysep Hel, Zatoka Pucka Zewnętrzna), a w JCWP Zalew Pucki wartości stężeń nie uległy zmianie.
W obszarach wód przejściowych i przybrzeżnych wiarygodność wskaźnika określono jako wysoką we wszystkich obszarach oceny poza JCWP Zalew Pucki, Zatoka Pucka Zewnętrzna, Zatoka Gdańska Wewnętrzna, Ujście Wisły Przekop, Półwysep Hel i Polskie wody przybrzeżne Basenu Gotlandzkiego, w przypadku których wiarygodność oceniono jako umiarkowaną.

Raport tekstowy

PDF (665 KB)