Ramowa dyrektywa w sprawie strategii morskiej

Raporty wskaźnikowe - Wskaźniki stanu

Multimetryczny wskaźnik makrozoobentosu (B)

Ocena stanu siedliska bentosowego dna miękkiego na podstawie wartości „Multimetrycznego wskaźnika makrozoobentosu B” dla okresu 2016-2021 w obszarach oceny w POM przy uwzględnieniu ogólnych typów siedlisk w basenach otwartego morza oraz dla JCWP

„Multimetryczny wskaźnik makrozoobentosu (B)” określa stan ekologiczny miękkiego dna morskiego na podstawie makrozoobentosu. Wskaźnik ten w swoim algorytmie zawiera najbardziej istotne kryteria oceny walorów zbiorowiska organizmów dennych, tj. różnorodność taksonomiczną, wyrażoną liczbą zidentyfikowanych taksonów i liczebnością osobników poszczególnych taksonów oraz jakościową informację o ekologicznej wrażliwości/tolerancji poszczególnych taksonów. Wskaźnik przyjmuje tym wyższe wartości, im większa jest różnorodność taksonomiczna i udział taksonów wrażliwych oraz im udział taksonów w strukturze całkowitej liczebności jest bardziej wyrównany.

Ocena stanu siedliska bentosowego dna miękkiego wykonana dla lat 2016-2021 z zastosowaniem wskaźnika B dla 14 obszarów oceny w POM wykazała, że dwa podakweny otwartego morza, tj. wschodni Basen Gotlandzki oraz Basen Bornholmski oraz dwie jednolite części wód– Zalew Pucki oraz polskie wody przybrzeżne Basenu Gotlandzkiego, charakteryzowały się dobrym stanem środowiska. Należy przy tym podkreślić, że w przypadku wschodniego Basenu Gotlandzkiego dobry stan środowiska uzyskano jedynie dla siedliska osadów mieszanych strefy circalitoralnej oddalonej od brzegu, zaś w Basenie Bornholmskim dobrym stanem charakteryzowały się siedliska: piaski infralitoralu oraz osady mieszane strefy circalitoralnej oddalonej od brzegu. W pozostałych obszarach oceny stwierdzono stan poniżej dobrego. W przypadku basenów otwartego morza, jedynie Basen Gdański w całości pozostawał w stanie poniżej dobrego. Stacje monitoringowe w obrębie Basenu Gdańskiego zlokalizowane są na głębokościach większych niż 60 m. Życie makroskopowe na dnie głębi jest ubogie pod względem taksonomicznym i ilościowym. Może pojawiać się periodycznie, w następstwie napływu natlenionych wód z Morza Północnego i trwa do wyczerpania się tlenu w wodach przydennych. Wpływa to na stan jakości wód, który odzwierciedla niska wartość wskaźnika B. Stan poniżej dobrego stwierdzono również w Zalewach: Szczecińskim, Kamieńskim i Wiślanym. Są to akweny silnie zeutrofizowane, będące odbiornikami wód rzek wnoszących duży ładunek soli biogenicznych i pomimo swojej relatywnej płytkości, charakteryzujące się złymi warunkami tlenowymi w wodach przydennych i osadach.

Raport tekstowy

PDF (1,14 MB)