Ramowa dyrektywa w sprawie strategii morskiej

Raporty wskaźnikowe - Wskaźniki presji związanych z wprowadzeniem do środowiska substancji, odpadów i energii

Azot całkowity (TN)

Ocena wskaźnika "Azot całkowity (TN)" w okresie 2016-2021

Obszary otwartego morza 

„Azot całkowity (TN)" to wskaźnik podstawowy Komisji Helsińskiej (HELCOM), który określa średnie stężenie azotu całkowitego (TN) w wodach powierzchniowych (0-10 m) z całego roku (styczeń-grudzień) w okresie 2016-2021. Wskaźnik odnosi się do oceny kryterium D5C1 RDSM – „Stężenia składników odżywczych nie są na poziomach, które wskazują na negatywne skutki eutrofizacji”.

W obszarach otwartego morza obejmujących polskie obszary morskie (POM) w zakresie wskaźnika TN nie zanotowano wartości wskazujących na osiągnięcie dobrego stanu w żadnym z monitorowanych obszarów. Trendy długoterminowe wskazują na występujące zjawisko pogarszających się warunków (wzrost stężeń azotu całkowitego) w obszarach Basenu Bornholmskiego oraz wschodniego Basenu Gotlandzkiego. W rejonie Zatoki Pomorskiej oraz Basenu Gdańskiego nie zaobserwowano widocznych trendów wieloletnich, przy czym zanotowano znaczne wahania w wartościach wskaźnika pomiędzy poszczególnymi latami. 

Porównując okresy 2011-2016 i 2016-2021 nie zaobserwowano zmian w klasyfikacji stanu wskaźnika. Zaobserwowano jednakże pogarszający trend wskaźnika w rejonie wschodniego Basenu Gotlandzkiego. W pozostałych obszarach nie zaobserwowano żadnego istotnego trendu. 

Wiarygodność wskaźnika określono jako wysoką w Basenie Bornholmskim i wschodnim Basenie Gotlandzkim. W pozostałych obszarach otwartego morza wiarygodność oceniono jako umiarkowaną na co największy wpływ miały wartości wiarygodności przestrzennej.

Jednolite części wód przejściowych i przybrzeżnych

Wskaźnikiem stosowanym w ocenie jednolitych części wód powierzchniowych (JCWP) przejściowych i przybrzeżnych odpowiadającym wskaźnikowi HELCOM jest ‘Azot ogólny’, który jest jednym ze wskaźników jakości wód powierzchniowych charakteryzujących warunki biogenne. W wodach JCWP Zalew Wiślany, Zalew Szczeciński, Zalew Kamieński oraz Zalew Pucki wskaźnik wyliczany jest jako średnie stężenie w kolumnie wody z całego roku. W przypadku pozostałych JCWP wskaźnik określany jest w postaci średnich stężeń w kolumnie wody w sezonie letnim (czerwiec-wrzesień) w okresie 2016-2021.

Wskaźnik osiągnął wartość docelową wskazującą na dobry stan jedynie w 2 z 11 JCWP. Są to obszary JCWP Zalew Szczeciński i Zalew Kamieński. 

Porównując okres bieżącej oceny (2016-2021) z okresem aktualizacji wstępnej oceny (2011-2016) w przypadku 2 JCWP (Zalew Wiślany, Zatoka Gdańska Wewnętrzna) zaobserwowano pogorszenie stanu spowodowane wzrostem notowanych stężeń. W pozostałych JCWP stan nie uległ zmianie. 

W zakresie zmian wartości stężeń zanotowano niekorzystny trend wzrostu stężeń w 3 z 11 JCWP. W przypadku JCWP Zalew Pucki i Zatoka Gdańska Wewnętrzna zaobserwowano wzrost stężenia o 40%, a w przypadku JCWP Zalew Wiślany o 75%. W przypadku JCWP Polskie wody przybrzeżne Basenu Gotlandzkiego zaobserwowano korzystny trend spadku stężeń, jednakże nie wpłynęło to na poprawę stanu wskaźnika w tej JCWP. W pozostałych JCWP wartości stężeń nie uległy istotnym zmianom.

W obszarach wód przejściowych i przybrzeżnych wiarygodność wskaźnika określono jako wysoką we wszystkich obszarach oceny.

Raport tekstowy

PDF (663 KB)