Ramowa dyrektywa w sprawie strategii morskiej

Raporty wskaźnikowe - Wskaźnik stanu i presji związanych z wprowadzaniem i eksploatacją gatunków

Biomasa stada tarłowego (dorsz)

Ocena stanu środowiska morskiego w oparciu o wskaźnik „Biomasa stada tarłowego (dorsz)”

Ramowa Dyrektywa w sprawie Strategii Morskiej (RDSM), jako jeden ze swoich celów (cecha 3) wskazuje, że populacje wszystkich ryb i skorupiaków eksploatowanych w celach handlowych powinny utrzymywać się w bezpiecznych biologicznie granicach, wykazując przy tym strukturę wiekową i skład wielkościowy populacji świadczący o dobrym zdrowiu stad. Jednym z mierników osiągania tego celu jest wielkość biomasy tarłowej eksploatowanego stada (SSB) w stosunku do wartości referencyjnej. Wartość referencyjna SSB jest zwykle definiowana jako zbliżona do poziomu, który prowadzi do maksymalnych zrównoważonych połowów i jest oznaczana jako BMSYtrigger. Wielkości SSB i BMSYtrigger są wyznaczane w ramach prac Międzynarodowej Rady do Badań Morza (ICES). 

W okresie 2016-2021 biomasa stada dorsza w podobszarach 24-32 (w obrębie, których znajdują się polskie obszary morskie: BAL-POL-FAO27-3D24, BAL-POL-FAO27-3D25 i BAL-POL-FAO27-3D26) zmalała o blisko 50%, głównie wskutek bardzo niskiej rekrutacji i wysokiej śmiertelności naturalnej. W latach 2017-2021 SSB była niższa nie tylko od wartości referencyjnej BMSYtrigger, ale i od Blim ocenianej na ok. 120 tys. ton. Zatem obecna wielkość biomasy jest wyraźnie poniżej granicy określającej GES. Jednakże podstawową przyczyną obecnego złego stanu stada nie jest presja rybołówstwa, lecz warunki środowiskowe, w tym słaba rekrutacja i wysoka śmiertelność naturalna dorszy. 

Raport tekstowy

PDF (640 KB)