Ramowa dyrektywa w sprawie strategii morskiej

Raporty wskaźnikowe - Wskaźnik stanu i presji związanych z wprowadzeniem do środowiska substancji, odpadów i energii

Dług tlenowy

Ocena wskaźnika ‘Dług tlenowy’ w obszarach otwartego morza w okresie 2016-2020

Wskaźnik „Dług tlenowy" to wskaźnik podstawowy Komisji Helsińskiej (HELCOM), który określa średni niedobór tlenu poniżej halokliny, która stanowi barierę pomiędzy wodami powierzchniowymi i głębokimi. Wskaźnik odnosi się do kryterium D5C5 RDSM – „Stężenie rozpuszczonego tlenu nie zostało obniżone do poziomu, który wskazuje na negatywne skutki nadmiaru substancji biogennych dla siedlisk bentosowych (w tym powiązanych gatunków fauny i flory oraz gatunków mobilnych) lub inne skutki eutrofizacji” i oceniany jest w Bałtyku Właściwym obejmującym Basen Gdański, wschodni Basen Gotlandzki, zachodni Basen Gotlandzki, północny Bałtyk Właściwy oraz zachodnią Zatokę Fińską. Basen Bornholmski jest oceniany oddzielnie. W żadnym z ocenianych obszarów obejmujących polskie obszary morskie (POM) nie zaobserwowano wartości długu tlenowego, niższych od wartości progowej co wskazuje na stan poniżej dobrego we wszystkich obszarach oceny. Poziomy wskaźnika wahały się pomiędzy latami w okresie bieżącej oceny, osiągając nieznacznie większy poziom długu tlenowego w latach 2018 i 2020 i niższy w 2017 i 2019. Dług tlenowy jest bardziej nasilony w Bałtyku Właściwym niż w Basenie Bornholmskim.

Począwszy od pierwszych lat XX wieku dochodziło do powiększania się długu tlenowego poniżej halokliny we wszystkich ocenianych basenach. Począwszy od lat 90 - tych XX w. wzrost wartości wskaźnika był największy. 

Wiarygodność oceny wskaźnika została określona jako wysoka we wszystkich ocenianych obszarach.

Raport tekstowy

PDF (556 KB)